Kiedy się modlisz, to Jezus
modli się w tobie do Ojca w Duchu.
Jesteś niesiony żarem Jego miłości.
Bądź jak rzeka służąca każdemu,
a przyjdzie czas że przemienisz się w Miłość.
Bóg - jak wiemy z Pisma świętego - jest obecny w imieniu. Gdy więc w modlitwie wymawiamy imię Jezusa, On staje się obecny w nas i między nami, jest naszym nauczycielem i mistrzem. „Choćby Ci dał Pan chleb ucisku i wodę utrapienia, twój nauczyciel już nie odstąpi, ale oczy twoje patrzeć będą na twego mistrza. Twoje uszy usłyszą słowa rozlegające się za Tobą: To jest droga, idźcie nią!, gdybyś zboczył na prawo lub lewo.”(1) Cała nasza modlitwa prowadzi to tego, aby mieć świadomość bliskości i obecności Boga we wszystkim, co nam się w życiu wydarza, zarówno w tym, co mile i przyjemne, jak i w tym, co trudne i bolesne. Ojcowie Pustyni mówili o chodzeniu w Bożej obecności, o życiu "w obliczu Tego, który patrzy na nas z wysoka". Powtarzać imię Jezusa, to także wołać: "Maranatha! (Przyjdź Panie! Przyjdź Panie Jezu!)". Angielski benedyktyn, ojciec John Main, który w poprzednim stuleciu odkrył na nowo praktykę medytacji chrześcijańskiej, zalecał swym uczniom, aby podczas medytacji powtarzali wezwanie: „Maranatha!”. Dziś istnieje na świecie, zarówno na Wschodzie jak i na Zachodzie, ponad tysiąc grup medytacyjnych, które praktykują medytację według nauki ojca Johna Maina.
"Nikt nie wie, kim jest Syn, tylko Ojciec; ani kim jest Ojciec, tylko Syn i ten, komu Syn zechce objawić."(2) Dlatego może Ojcowie Pustyni bardziej dbali o to, aby być z Bogiem niż o to, aby o Nim mówić. Gdy młody filozof spytał starca Serafina o Jezusa, otrzymał taką naukę: "By modlić się jak Syn - trzeba byś stał się synem i utrzymywał z Tym, którego On nazywa swym i naszym Ojcem te same związki bliskości jak on; jest to dzieło Ducha Świętego, który przypomni ci wszystko, co Jezus powiedział".(3) Powtarzanie prostego wezwana modlitwy - "Panie zmiłuj się nad nami!" - to również trwanie z Jezusem na modlitwie w Ogrójcu, który modlił się "powtarzając te same słowa".(4)
1. Iz 30,20 –21
2. Łk 1,22
3. Jean-Yves Lelup, dz. cyt., s. 26
4. Mk 14,39