Jan M. Bereza
(1955-2011) benedyktyn z opactwa w Lubiniu. Studiował filozofię europejską i
indyjską na ATK i teologię na PWT. Był członkiem Komitetu
Episkopatu Polski ds. Dialogu z Religiami Niechrześcijańskimi i z Benedyktyńską
Komisją do Dialogu Międzyreligijnego na Płaszczyźnie Monastycznej. W
klasztorze stworzył ośrodek medytacji i dialogu międzyreligijnego. Był też
związany z WCCM, którą zaprosił do Polski. Jego staraniem wyszły w Polsce w
latach 90. tłumaczenia o.o. J. Maina i L. Freemana. Wprowadził za
o. Mainem do języka polskiego pojęcie mantry chrześcijańskiej.
Gościł o. Freemana w 1999 r, w roku 2006 był organizatorem pierwszego
Meditatio w Poznaniu. Praktyki, które proponował były głęboko zakorzenione w
monastycznej tradycji chrześcijańskiej, a także otwarte na duchowe doświadczenia
innych tradycji.
W praktyce medytacji nie istnieją
drogi na skróty.
W praktyce medytacji nie ma
przyspieszonych kursów.
Praktyka medytacji nie prowadzi
do natychmiastowych, mistycznych uniesień
Medytacja jest dyscypliną,
dyscyplina
jest uczeniem się,
uczenie się
jest naśladowaniem swego nauczyciela.
Chrześcijańska medytacja
to naśladowanie
swego nauczyciela
w miłości aż po krzyż.
Medytacja to wolność od myśli
o samokontroli,
medytacja to wolność
od myśli o samorealizacji,
medytacja to wolność
od myśli o samospełnieniu,
medytacja to wolność
od myśli o samodoskonaleniu,
medytacja to wolność
od myśli o technice i metodzie...
Medytacja to wolność
od nas samych.
