Św. Jan Kasjan (ok. 350-435), mnich, jeden z największych autorytetów duchowych Kościoła wschodniego i zachodniego. W wieku ok. 20 lat udał się wraz ze swym przyjacielem Germanusem do Palestyny i został mnichem w jednym z klasztorów w Betlejem. Po dwóch latach udał się do Egiptu (383-400), gdzie poznał sławnych mistrzów życia pustelniczego oraz odwiedził skupiska mnisze, położone w delcie Nilu. W oparciu o te spotkania napisał dzieło „Rozmowy z Ojcami”. Należy ono do najwybitniejszych tekstów duchowych Zachodu.

Szczególnie znaczące dla rozumienia modlitwy chrześcijańskiej okazały się Rozmowy IX i X. Tradycja wschodnia wyprowadziła z nich Modlitwę Jezusową, dla Kościoła zachodniego odkrył je ponownie o. John Main OSB i oparł na nich swe nauczanie medytacji chrześcijańskiej.

Ojciec Szymon Hiżycki OSB przybliża je w cyklu wykładów: „Jak się modlić? Zasady duchowe wg św. Jana Kasjana”.

Istotnie, niewiele się modli ten, kto modli się tylko wtedy, kiedy klęczy, a w ogóle nie modli się ten, kto klęcząc ma serce pełne rozproszeń. Jacy więc chcemy być podczas modlitwy, tacy musimy być przed nią, albowiem jakość modlitwy zależy od stanu, który ją poprzedza. Dzieje się tak dlatego, ponieważ myśli, które zaprzątają nasz umysł albo uniosą go ku niebu, albo pogrążą w marnościach tego świata.

Jan Kasjan, Rozmowa X,14